Het grootste gedeelte van mijn leven heb ik mijn best gedaan om te voldoen aan de verwachtingen van anderen. In mijn beleving had mijn moeder genoeg ellende in haar leven meegemaakt en was ik er, om er voor haar te zijn. Mijn moeder blijkt mijn vader te getrouwd te zijn om weg te kunnen uit haar thuissituatie. Getrouwd met een man die ook zijn “rugzak” bleek te hebben.
Mijn moeder is rond mijn 10e levensjaar met ons weggegaan uit de woonplaats waar wij toen woonden en waar ik tevens naar school ging. Ze heeft eerst aan mij bevestiging gevraagd waarna er een bus(je) voor de deur stond waarmee wij vertrokken naar haar broer, mijn oom. Daar hebben wij ongeveer een half jaar ingewoond totdat we met zijn drieën een driekamerflat konden betrekken. Pas toen voelde ik de vrijheid, een drie-eenheid.
Voor mijn moeder was de situatie minder prettig. Ze kreeg migraine. Leven met twee kinderen en rondkomen van een bijstandsuitkering, bleek een te grote verantwoordelijkheid. Uiteindelijk bracht een gemeenteambtenaar verlossing in deze situatie en verhuisden wij vanuit de Haarlemmermeer naar Het Gooi.
Er brak een fijne periode aan. Een kleinere school waar ik mij wél op mijn gemak voelde en vrienden kon maken. Na mijn eindexamenjaar vond ik het lastig om nog verder te leren. Ik was inmiddels op mijzelf gaan wonen aan de andere kant van het dorp. Dit omdat ik een samengesteld gezin niet fijn vond en ik al heel vroeg besefte dat de man waarmee mijn moeder was getrouwd wederom geen schot in de roos was voor mijn moeder. Dat bleek later toen ze verhuisden naar Friesland.
“Mijn droom was in Amsterdam te wonen.”
Ik heb altijd gedroomd om in Amsterdam te wonen. Vanuit een kamer-woning naar een eigen flatwoning in Amsterdam. Daar ben ik mijzelf voor de eerste keer tegengekomen. Veel en hard werken, als je maar hard werkt dan komt het allemaal goed was mijn overtuiging. Dat bleek niet zo te zijn. Mijn lichaam gaf aan dat het op was en dat er iets moest gaan veranderen. Een periode brak aan waarin ik mij op mezelf kon concentreren.
Ik voelde dat aan genoemde periode een eind was gekomen. Inmiddels was mijn besef dat niemand mij kon “redden” en ik het toch echt zelf zal moeten doen! Ik pakte de draad weer op en kreeg voor elkaar dat ik niet meer opgeroepen kon worden voor militaire dienst en dat ik een appartement in de binnenstad van Amsterdam kon bewonen. Dat gaf weer een stuk vrijheid. Alles binnen handbereik en inmiddels was ik ook “uit de kast”.
Binnen afzienbare tijd ben ik vervolgens getrouwd met, inmiddels mijn ex, een man. Samen mooie reizen gemaakt en een appartement gekocht nabij het oudste park van Amsterdam. Materieel kwamen wij niets te kort, maar ik miste iets. Ik verlangde naar intimiteit met een man. Het gevoel dat je alles met elkaar kon delen, geborgenheid en veiligheid. Dat was er niet doordat wij beiden de patronen van onze ouders hadden overgenomen. Wij konden elkaar niet duidelijk maken wat we echt wilden. Een scheiding was het gevolg.
Ik Voel mij veilig, gehoord en gezien.
Inmiddels ben ik al weer enige tijd single en dat bevalt mij steeds beter. Ik woon niet meer in Amsterdam maar in Alkmaar. Ik voel mij veilig, gehoord en gezien. Dit ook doordat ik nu de ruimte en tijd heb om te ontdekken wat ik echt graag doe om een inkomen te genereren.
Er ontstaan mogelijkheden, ik heb de juiste mensen om mij heen, ik voel mij steeds meer mijzelf en ik heb een groeiend zelfvertrouwen. Ik weet en voel steeds meer dat ik mijn juiste weg volg. De weg van mijn gevoel volgen zoals een hooggevoelige man naar mijn idee zijn leven zou kunnen leiden.